jestem zwyczajna… taka jak Ty i Ty i Ty… i na jogę też trafiłam zwyczajnie…

po zakończeniu zawodowego sportu, zaczęłam odczuwać mocne bóle kręgosłupa. Okazało się, że dorobiłam się kilku przepuklin. Kiedy mój stan już był bardzo kiepski i terapeuci z lekarzami kierowali mnie na operacje, trafiłam na jogę. Jogę metodą B.K.S Iyengara.

Początki były bardzo trudne – uciski na korzenie nerwowe były tak silne, że lewa noga odmawiała współpracy. Zmiana pozycji, wiązała się za każdym razem z bólem.

Na szczęście byłam prowadzona przez świetnych nauczycieli, więc mój stan w mozolnym tempie się poprawiał.

Ten etap mojego życia nauczył mnie kilku rzeczy. Po pierwsze, daleko idącej cierpliwości. Po drugie, systematyczności. Po trzecie, dystansu do siebie. Po czwarte, wiary, że dzięki temu co robię, będzie lepiej…

Trwało to ok 5-6 lat, kiedy wychodziłam z najgorszej sytuacji. Były wzloty i upadki.

Od kręgosłupa – złych obciążeń, przenoszenia ciała na jedną nogę, pojawił się ból w kolanie. Było dwa razy „otwierane”, ale okazywało się, że w środku jest ok; zwykła chondromelacja rzepki, powiększone ciało Hoffa, nic nadzwyczajnego. I tedy pojawiła się teoria ucisku nerwowego.

Potem ciało zaczęło po woli otwierać się (nie mylcie kochani z rozciąganiem, tu nigdy nie było większego problemu). Urodziłam dwie córeczki, stosunkowo w późnym wieku: 34 i 39 lat.  W ciąży było mi już cudownie, bez bólu, bez puchnięcia, bez problemów z trawieniem. Cały czas praktykowałam, do ostatniego dnia. Byłam już wtedy dobrze wyuczonym nauczycielem jogi, więc nie robiłam sobie krzywdy.

Po urodzeniu drugiej córeczki, przyplątał mi się guz na nadnerczu. Kolejny zabieg, przecinanie otrzewnej (pierwszy był po cesarce). Rekonwalescencja, regeneracja i powrót (3 m-ce).

Dziś szeroko się uśmiecham, jeśli ktoś mi mówi, że się nie da!!! Da się!!! Ważne z kim, ważne, żeby chcieć i dać szanse sobie i ciału.

Jeśli nie wierzysz, wejdź na instagram (nie musisz mieć otworzonego konta) i zobacz w jakie pozycje wchodzę. Jestem sportowcem na emeryturze, wiec ciągle mnie nosi. Po 6 w sumie operacjach (na kolano było ich więcej, w życiu zawodniczym), żyję bez bólu, ale rozsądnie. Moje ciało mówi mi, który rodzaj sportu jest dla niego ok. Nie dyskutuję z nim… ono i tak dużo przeszło. Co do jednego nie ma wątpliwości; joga Iyengara zostanie ze mną do końca życia. Widzę sens pracy nią…